Dag 16 en 17: Las Vegas

Maandag begin ik kalm aan. Ik heb geen plannen, anders dan wat boodschappen en naar de Tropicana om mijn kaartje voor 'Raiding the Rock Vault' op te halen. Vlak voordat ik met vakantie ging begaf mijn printer het, dus ik moet de voucher van Groupon nog op papier zien te krijgen. Dat kan bij het Business Center van South Point, dus dat is snel geregeld.

Bij het restaurant van South Point staat een rij te wachten op een tafeltje voor ontbijt en ik heb geen zin om daar aan te sluiten. Ik kom onderweg vast wel iets tegen waar ik ontbijt kan halen. En dat wordt Egg Works aan South Rainbow Boulevard.

Vervolgens ga ik op zoek naar een GoPro voor mijn neef(je). Dat wordt nog een lastige klus. Hij wil graag een versie 3, maar de 4 is al uit. Na wat heen en weer whatsappen mag het een 4 worden. Die zal ik dus uiterlijk woensdag gaan kopen.

Op naar de Trop. Ik vraag een kaartje voor dinsdagavond en dat is geen probleem. Als ik mijn kaartje heb, loop ik naar de Strip. Die moet ik deze vakantie toch even aandoen. Ik red het tot de Planet Hollywood en dan ben ik de drukte zat. Ik loop aan de andere kant terug naar de Tropicana en ben dan toch 2 uur onderweg geweest. Ik denk dat de nieuwe Linq moet wachten tot een volgende keer ....

Vandaag, dinsdag, wil ik nog even de stad uit. Ik rij naar Lake Mead, waar ik weer mijn National Parks pas kan gebruiken om binnen te komen. In het gebied rond Lake Mead ligt een slot canyon waar ik naar toe wil. Er staan geen wegwijzers naar toe, maar ik heb een beschrijving uit een boek met hikes rond Las Vegas. Ik hou mijn gps en de kilometerteller in de gaten en zo kom ik op de juiste plek uit. Het is een mooi, niet erg bekend, stukje natuur vlak bij de stad.

Vanavond ga ik dus naar 'Raiding the Rock Vault'. Verslag daarvan volgt later.

Hotel: South Point
aantal caches: 3 in 2 dagen

Dag 14 en 15: Extra Terrestrial Highway

De zaterdag is gepland als cachedag. Ik begin in Tonopah en eindig in Rachel.
Het eerste dat ik vanmorgen doe is de tank volgooien. Zodra ik Tonopah uit rij, kom ik langs het bord 'Next gas 163 mile', dus het is handig om met een volle tank dit bord te passeren. Mijn eerste stop is de rest area zo'n 10 mijl buiten Tonopah. Daar ontbijt ik met een halve sandwich van de Subway, die ik na het tanken heb gehaald.

Na ongeveer 40 mijl draai ik de hoofdweg af en sta ik vrijwel meteen bij de eerste cache. Het is dan 10:00 uur. De komende uren rij ik over een onverharde weg de bergen in. Het gaat niet hard want iedere 1/10e mijl ligt er een cache, die natuurlijk gelogd moet worden. De weg is errug rustig, dus ik kan de auto steeds midden op de weg laten staan. In de 5 uur dat ik op deze weg zit kom ik 3 auto's tegen. Als ik vind dat het lunchtijd is, zet ik de auto aan de kant en pak de andere helft van de sandwich.

De weg ....

.. de caches ..

.. pauze ..

Ik ga in de middag nog een poosje door, maar ik wil voor donker in Rachel zijn. De weg naar Rachel is 'open range', wat betekent dat er koeien op de weg kunnen lopen. En waar ik zeg 'kunnen lopen', bedoel ik 'zullen lopen'. Zodra het donker is wordt het koud, de temperatuur zakt snel richting vriespunt. Aangezien het wegdek lang warm blijft, gaan de koeien graag op de weg liggen. En daar komen regelmatig ongelukken van ...
Ik wil dus voor 5 uur in Rachel zijn en aangezien dat nog ruim 60 mijl verderop ligt, draai ik om 3 uur de auto om en ga weer richting verharde weg. Om kwart voor 5 ben ik in de Little Ale'Inn.

De Extra Terrestrial Highway.

Little Ale'Inn

De bar van de Little Ale'Inn.

Zondagochtend heb ik nog tijd om in de buurt van Rachel wat te cachen. Zaterdag heb ik flink wat benzine verbruikt en ik moet nog 50 mijl naar de dichtstbijzijnde pomp, dus ik hou de meter een beetje in de gaten. Als ik ga tanken staat de meter ruim onder een kwart tank, maar ook nu lukt het niet om voor $ 40,- benzine in de tank te krijgen. Het prijsverschil met eerder dit jaar is goed te merken!

Ik rij door naar Las Vegas waar ik de komende drie dagen zit. De temperatuur is hier de komende dagen nog ruim boven de 20 graden, dus de dikke truien blijven de rest van de vakantie in de koffer.

Hotel: Little Ale'Inn (za) en South Point (zo)
Aantal caches: 152 een nieuw record! (za) en 49 (zo)

Dag 13: must sees?

Vandaag ga ik van South Lake Tahoe, CA naar Tonopah, NV. Als ik vertrek zit ik na 200 meter al in Nevada, maar 80 mijl later ben ik weer in Californië. Op het Alles Amerika forum worden de ghost town Bodie en Mono Lake altijd gezien als must see stops op een standaard rondje zuidwesten. Met een kleine omweg kan ik vandaag beide aandoen. Mono Lake heb ik ruim 20 jaar geleden al een keer gezien en dat heeft geen blijvende indruk gemaakt. Misschien heb ik toen niet goed gekeken ....

Eerst kom ik bij Bodie. De laatste 3 mijl van de weg naar het spookstadje is onverhard en als ik daar aan toe ben zie ik zeker 20 auto's dicht achter elkaar in elkaars stofwolk rijden. Ik wacht een paar minuten en rij dan redelijk stofvrij verder. Achter mij komt alweer iemand aan die het blijkbaar geen probleem vindt om mijn stof te happen.

Bodie is een stadje dat is ontstaan tijdens de goudkoorts die rond 1850 begon in Californië. De geschiedenis is vergelijkbaar met dat van de plaatsen die ik eerder deze week heb gezien. Opgericht, boomtown met zo'n 10.000 inwoners, goud raakt op, verlaten. Het klimaat in Bodie nodigde ook niet direct uit om er te blijven. Het ligt op 2600 meter hoogte en heeft iedere maand van het jaar nachten onder het vriespunt. Daarmee is het te vergelijken met Barrow in Alaska ....

Bodie is een state park. Het wordt kunstmatig in stand gehouden, anders was het al lang van de aardbodem verdwenen. Ik vond het wel aardig om te zien. Ik heb er vandaag een omweg voor gemaakt, maar daar had ik ook de tijd voor. Als ik in een standaard rondje van Death Valley naar Yosemite (of omgekeerd) zou gaan, zou ik er geen omweg voor maken.
Vlakbij Bodie ligt een cache uit 2001 en die pak ik natuurlijk even mee. 

Door naar Mono Lake. Een meer zonder outlet, waardoor het zeer alkalisch, zout water heeft. Ik rij naar een punt waar het in de zomer erg druk schijnt te zijn. Nu is het uitgestorven. Ik maak een paar foto's en ga weer verder.

De weg naar Tonopah (120 en 95) is mooi heeeel rustig. Het is bijna donker als ik in Tonopah aankom. Oftewel, tegen half zes.

Motel: National 9 Inn, Tonopah, NV
Aantal caches: 12

Dag 11 en 12: Lake Tahoe

Vandaag weer een update over 2 dagen. Gisteren was een rijdag en daar was weinig over te melden. Ik moest van Jamestown naar South Lake Tahoe. Met af en toe een stop om een geocache te loggen. En toen ik was aangekomen moest ik een laundromat opzoeken om een was te draaien. Of naar de winkel om schoon ondergoed te halen. De keuze viel op het eerste ....

Vanmorgen kan ik rustig aan doen. Ik blijf twee nachten in South Lake Tahoe en ik heb vandaag dus de tijd om hier wat rond te kijken. Ik heb niets gepland, want ik wist eigenlijk niet wat voor weer het zou worden. Ik ging uit van sneeuw, maar dat viel alleszins mee. Het is wel koud als ik op zoek ga naar ontbijt. Maar de zon schijnt en het warmt snel op.

Na het ontbijt loop ik naar een state park, dat tegen South Lake Tahoe aanligt. Er liggen een paar geocaches en het is zulk lekker weer dat ik wel zin heb in een wandeling. Het park is al 'closed for the season' en de slagboom is dicht, maar daar is makkelijk omheen te lopen. Er zijn een paar mensen aan het werk in het park en die zwaaien vriendelijk naar me, dus ik ga er maar van uit dat het goed is. Het park is een bi-state park, wat betekent dat het in twee staten ligt.

Zo kan ik deze ochtend afwisselend caches in Nevada en Californië loggen.
Als ik het park uitloop zie ik wat bewegen in de struiken. Het zijn twee beren, ik denk moeder en kind, die aan het ravotten zijn. Ik ben alweer bij de weg, dus deze beren zitten op maar enkele tientallen meters van de huizen.

Beetje onduidelijk, maar het is echt een beer.

 Vanmiddag wil ik rond Lake Tahoe rijden. Het is zo'n 70 mijl rondom het meer. Als ik South Lake Tahoe uitrij, zit ik meteen op een prachtige weg door het bos. Eigenlijk is het zonde om alleen maar in de auto te gaan zitten, dus ik zoek op de gps wat caches op die niet direct langs de weg liggen. Mooi excuus om een paar wandelingen te maken.

De komende twee nachten weet ik niet ok ik internet heb. Misschien is er morgen wifi in Tonopah, maar de volgende dag in Rachel waarschijnlijk niet. Rachel ligt vlak bij Area 51 en ze willen daar vast voorkomen dat ET naar huis gaat bellen ...

Motel: 3 Peaks Resort, South Lake Tahoe
caches: 16 over 2 dagen

Dag 10: grote bomen op herhaling.

Ik hoef vanmorgen niet uit te checken dus ik doe rustig aan. Tegen negen uur ga ik ontbijten en daarna ga ik wat in de omgeving rondkijken. Ik zit in het gebied van de Goldrush, die begon in 1849. In deze omgeving ontstonden in korte tijd grote nederzettingen van meer dan 10.000 inwoners. De meeste verdwenen na een aantal jaren weer, toen bleek dat de rijkdom toch niet voor het oprapen lag.

Eén van die stadjes, Columbia, is nu een State Park. Veel gebouwen zijn bewaard gebleven / opgeknapt en een groot deel van de historie ligt op de begraafplaats. Ik moet daar 'toevallig' in de buurt zijn (lang leve geocaching!) en loop een rondje langs de graven. Op ieder graf staat vermeld uit welk deel van Amerika / de wereld de persoon afkomstig was en vaak ook waar hij/zij aan overleden is. Het is een hele grote begraafplaats voor een plaats die nu eigenlijk maar een klein dorpje is.

Vanmiddag wil ik nog een stukje wandelen. Ik ga naar Calaveras Big Trees State Park. Ook in dit park staan Sequoia bomen. De sneeuw is hier vrijwel verdwenen, dus het loopt een stuk makkelijker dan de afgelopen dagen.

Morgen ga ik naar Lake Tahoe voor een paar dagen sneeuwpret. Alsof ik dat niet al genoeg heb gehad ...

Dag 9: sneeuw, koud, hiken

Het voordeel van de wintertijd is dat hier om half zeven de zon opkomt. Om kwart over zeven komt hij boven de bergen uit en tegen 8 uur zijn mijn autoruiten ontdooid.

Mijn eerste stop van vandaag is de Mariposa Grove in Yosemite National Park. Gisteren kon ik door de sneeuw eigenlijk geen goeie wandeling maken in Sequoia National Park en dat wil ik vandaag goedmaken. In de Mariposa Grove staan ook sequoia bomen, dus dat is een goed alternatief.
Het is nog vroeg als ik mijn auto op de parkeerplaats zet. Er gaat een loop door de grove die je met de auto kunt rijden, maar die is vandaag afgesloten wegens te veel sneeuw. De wandelpaden zijn redelijk begaanbaar. Het pad loopt flink omhoog en de meeste mensen houden het na een paar honderd meter voor gezien. Ik loop door en het gaat best lekker, ondanks dat ik hier op ruim 2000 meter hoogte zit.

Grizzly Giant tree

De doorgang is zo'n 2,5 meter hoog.

De bomen zijn niet helemaal op de foto te krijgen.

Na 3 uur ben ik terug bij de auto. De parkeerplaats staat inmiddels helemaal vol en de weg naar de Mariposa Grove is afgesloten. Mensen die nu de grove nog willen bezoeken moeten verderop in Yosemite een shuttlebus nemen. Ik ga hier snel weg.

Ik wilde vandaag eigenlijk ook nog naar Glacier Point, maar de weg daarheen is afgesloten, wederom door teveel sneeuw. Ik rij door naar de Valley maar daar ben ik snel klaar. Te druk, zelfs in november.

Rond half drie vertrek ik uit Yosemite en ga ik naar Jamestown, waar ik de komende twee nachten zit. Morgen een rustige dag in goldrush country.
O ja, vandaag heb ik twee beren gezien. Helaas geen foto, daar waren ze te snel voor.

Hotel: Royal Carriage, Jamestown
aantal caches: 4

Dag 8: nog meer sneeuw

Vannacht is hier de wintertijd ingegaan. Hier doen ze dat niet om 3 uur, maar om 2 uur. Net als vorige week in Nederland heb ik er nu ook dwars doorheen geslapen. Maar ja, wel vroeg wakker geworden.

Gisteren mocht je Sequoia National Park alleen in als je sneeuwkettingen bij je had. Nu mag je van de autoverhuurder geen sneeuwkettingen gebruiken, maar als dat wel was toegestaan zou ik niet weten hoe je die dingen om je banden krijgt.
Vandaag mag je weer zonder kettingen het park in. Het is alleen niet mogelijk om door het park naar Kings Canyon National Park te rijden. Dat stuk weg is nog niet sneeuwvrij gemaakt. Ik kan dus alleen heen en terug naar Sequoia en moet een andere route zoeken om bijYosemite te komen, want daar heb ik al een motel besproken.

Maar eerst Sequoia in. Gisteren is hier de eerste echte sneeuw gevallen en dat was meteen een flink pak. Zo'n 25 cm. De weg is schoon maar de hiking trails liggen onder de sneeuw.

Een paar dagen geleden wandelde ik in Death Valley bij een temperatuur van 27 graden. Vandaag is het weer 27 graden. Maar deze keer zijn het graden Fahrenheit, dus het is zo'n 30 graden kouder dan in Death Valley. En dat is even wennen.

De weg in het park is grotendeels open, maar veel parkeerplaatsen zijn onbereikbaar door de sneeuw. Bij het museum is de parkeerplaats vrij gemaakt dus daar zet ik de auto neer. Zo kan ik een stuk van de Giant Forest trail lopen. Het is flink koud en het geploeter door de sneeuw is zwaar, dus ik hou het na een half uur voor gezien.

Ik moet dezelfde weg weer terug het park uit. Ik heb al een route uitgezocht naar het noorden. Het voordeel van buiten het nationale park om moeten is dat er hier wel geocaches liggen. Het is hier een stuk warmer dan boven in de bergen dus het is lekker om af en toe een stukje te lopen om bij een cache te komen. Tegen half vijf ben ik in het hotel en het is hier alweer tegen het vriespunt. Morgen ga ik Yosemite in. IJs en weder dienende ...

Hotel: Narrow Gauge Inn, Fish Camp
aantal caches: 9

Dag 7: met een omweg.

Als ik wakker word regent het. Dat was ook voorspeld. De hele dag zullen er buien zijn dus daar leg ik me maar bij neer. Ik heb een mooie route gepland door de bergen naar Three Rivers, bij de ingang van Sequoia National Park.
Als ik zit te ontbijten houdt het op met zachtjes regenen. Het komt met bakken uit de lucht, dus ik stel het vertrek nog maar even uit. Tegen 10 uur ga ik rijden en als ik na een kwartiertje op de gps zie dat er een geocache vlak bij de weg ligt, is het bijna droog. Mooie gelegenheid om even uit te stappen.

Even later zie ik dat het in de bergen gesneeuwd heeft en dat moet natuurlijk op de foto.

Een half uurtje later, ik zit volgens de gps op zo'n 1500 m hoogte, krijg ik ook wat sneeuwvlokjes op de voorruit. De temperatuur is gezakt naar het vriespunt.

Ik verwacht eigenlijk dat de sneeuw snel weer over zal gaan in regen, maar dat valt tegen. Ik rij langzaam door terwijl de weg steeds witter wordt. Er is vrijwel geen ander verkeer, dus een spoor is er niet. Na een poosje staat er een pickup truck dwars over de weg, met de achterkant in een greppel. Er is verder niemand in de buurt dus ik ga kijken of ik kan helpen. Dan komt er van de andere kant een sneeuwschuiver aan die ook stopt. Er moet een towtruck komen om de pickup uit de greppel te trekken en de bestuurder van de sneeuwschuiver zal er eentje oproepen.

Ik rij nog een klein stukje door, tot ik bij een kruising kom. Het sneeuwt zo hard dat ik op de kruising niet meer kan zien waar de sneeuwschuiver vandaan is gekomen. Op dat moment besluit ik om terug te gaan en te zorgen dat ik van de berg af kom. Als ik door zou rijden weet ik niet hoe lang het duurt voordat ik weer uit de sneeuw ben. Misschien maar een paar mijl, misschien veel langer.

Ik moet nu wel 40 mijl terug rijden voordat ik een andere route kan nemen en zo rij ik om 13:00 uur weer langs het motel waar ik vanmorgen vertrokken ben.

Ook op de alternatieve route krijg ik nog een sneeuwbui, maar het blijft hier bij wat prut op de weg. Na een uurtje ben ik in de Valley en rij ik tussen de fruit- en olijfbomen. Tegen half 5 ben ik in Three Rivers.

Het is nog niet zeker of ik morgen Sequoia en Kings Canyon in kan. De weg die beide parken verbindt is vandaag afgesloten vanwege de sneeuw en op andere wegen in de parken mag je alleen komen als je sneeuwkettingen in de auto hebt. Wie weet moet ik op zoek naar een alternatief.

Hotel: Western Holiday Lodge, Three Rivers
Aantal caches: 3

Dag 5 en 6: Death Valley

Donderdagochtend 06:00 uur. De wekker gaat. Ik wil vroeg op pad want ik heb een volle planning. En tussendoor wil ik nog wat cachen.
Om 07:15 uur check ik via de tv uit Red Rock Resort. Alleen de resort fee staat op de rekening en dat is precies wat ik verwacht had. Geen probleem dus.
Eerst maar eens op zoek naar ontbijt. Ik rij een klein stukje terug naar Las Vegas en na 2 blocks zie ik The Cracked Egg. Klinkt goed! Smaakt ook goed en hier moet ik weer een flinke hike op kunnen maken. :-)

Ik rij via de 159 en de 160 naar Pahrump. Onderweg gooi ik voor het eerst de tank vol. Ik heb nog een kwart tank en in Death Valley betaal je de hoofdprijs. 'Doe maar 40 dollar.' Na $ 29,64 slaat de pomp af. De benzine is bijna een dollar per gallon goedkoper dan afgelopen mei / juni. En dat is te merken.

Onderweg stop ik af en toe voor een cache. En dat kost natuurlijk weer meer tijd dan gepland. Ik rij deze keer niet via Badwater. Ik ben daar al een paar keer langs geweest en ik geloof deze keer wel dat het laagste punt van de USA nog steeds erg laag ligt. Ik rij vanuit Pahrump, via Amargosa, Death Valley binnen en ben al snel bij Zabriskie Point. Daar staan 5 (VIJF!) toerbussen op de parkeerplaats en de inhoud van die bussen is net losgelaten en onderweg naar het uitkijkpunt. Zabriskie zal het dit keer dus ook zonder mij moeten doen.
Bij het visitor center in Furnace Creek vraag ik informatie over Titus Canyon. Ik wil die graag een keer rijden, maar de ranger raadt het af. De auto moet het wel redden, maar de scherpe stenen op de onverharde weg zijn een groot risico voor de banden. Volgende keer maar eens een off-road jeep huren dus ...

Op naar Mosaic Canyon. Het is inmiddels 1 uur, maar met 28 graden valt de warmte mee. Er staan maar een paar auto's op de parkeerplaats, dus er zijn niet veel mensen in de canyon. De route is niet lang, dus ik neem alleen een flesje water en mijn fototoestel mee. De gps is hier niet nodig. Verdwalen in een smalle canyon is lastig. Ik loop drie kwartier omhoog en dan is de canyon geblokkeerd. Waarschijnlijk is er wel omheen te klimmen, maar af en toe moet ik mijn beperkingen inzien. Ik ga terug.

Mosaic Canyon

ehhmm ...

De terugweg is downhill dus dat gaat in een half uurtje. Het is nog vroeg en ik hoef nog niet naar Panamint Springs, mijn overnachtingsplaats, te rijden. Ik besluit naar de Charcoal Kilns te rijden. Deze houtskool ovens zijn maar drie jaar (1879 - 1882) gebruikt en zijn daarom goed bewaard gebleven. De houtskool werd hier gemaakt, omdat er genoeg bomen in de omgeving stonden. Het werd gebruikt in een erts smelterij die 30 mijl verderop lag.

Charcoal Kilns

10 op een rij.

Tijd om naar Panamint Springs te gaan. Het is een gat van niks, met een motel, een camping, een restaurant en een gas station. Benzine kost hier $ 5.98 per gallon, terwijl ik vanmorgen getankt heb voor $ 3.06 per gallon. Ik heb vannacht geen kamer in het motel, maar een tentcabin op de camping.

Het is rustig op de camping. Er staan 4 RV's en één tentje. Eén van de RV's is van Duitsers die al 2 maanden rondtrekken. Ik installeer me voor de tent met een krant en mijn ereader. Het is bewolkt, dus ik verwacht weinig van een zonsondergang. Dat viel toch mee en het leverde een paar mooie plaatjes op.

Ik zit tot laat in de avond met mijn ereader voor de tent. Lang leve een ereader met backlight, want het is hier echt donker. De wolken trekken weg en de sterrenhemel is prachtig!


Vrijdag ben ik voor zonsopgang wakker. Het is al licht en als ik gedoucht heb komt de zon over de bergen tevoorschijn. Ik ga ontbijten op het terras van het restaurant dat tegenover de camping zit en om 8 uur ben ik klaar voor een hike. De Duitsers op de camping vertelden over een waterval die in de buurt is. Twee mijl over een onverharde weg en dan een mijl lopen. Een waterval in Death Valley? Dat wil ik wel eens zien. Tijd om de klauterspieren weer aan het werk te zetten.

Op weg naar Davis Falls.

Davis Falls, Death Valley.

 Na de hike is het tijd om Death Valley te verlaten. Het eindpunt van vandaag is Wofford Heights aan Lake Isabella. Onderweg heb ik tijd om een paar caches op te pikken. Niks spannends, meestal grab and go en af en toe een stukje tussen de cactussen.

Voor vanavond en vannacht wordt hevige regen verwacht, dus ik ben blij dat ik weer 'gewoon' in een motel zit.

Motel: Mount-N-Lake Motel
Aantal caches: 20 (over twee dagen)