Dag 4: weinig gedaan

Toen ik vanmorgen opstond werd ik herinnerd aan spieren waarvan ik het bestaan al lang was vergeten. Dat zullen de klauterspieren geweest zijn. Dat kom ervan als er geen Albert klaar staat om je omhoog te trekken of op te vangen als je naar beneden moet. ;-)

Vandaag ga ik verhuizen van Silver Sevens naar Red Rock hotel. Dit hotel is weer een cadeautje van MyVegas. Het ligt helemaal aan de westkant van Las Vegas, tegen de bergen aan. Handig voor als ik morgen richting Death Valley ga rijden. Ik ben binnen 2 minuten de stad uit.

Verder heb ik weinig gedaan vandaag. En jeetje, wat kan dat toch duur zijn! Ik ben in ieder geval klaar voor de vorst en de sneeuw die ik de komende week tegen ga komen. Maar morgen dus eerst naar Death Valley. Daar is het nog 'gewoon' 32 graden.

Bij gebrek aan actiefoto's hier een paar van mijn hotelkamer.

Niet gek voor een gratis kamer.

Uitzicht op het zwembad vanaf de 18e verdieping.

Badkamer met tv boven het bad.

Hotel: Red Rock Resort
Aantal caches: 1

Dag 3: een golden oldie

 Vanmorgen tijdens het ontbijt bij Marie Callender's zat ik te bedenken wat ik vandaag zou gaan doen. Ik moet nog wat boodschappen hebben voor mijn rondje Californië, dus ik besluit om te beginnen bij de outlet mall. Daar aangekomen vind ik het eigenlijk veel te mooi weer om binnen te gaan lopen. Dat moet je nu gewoon buiten doen.
De mall zit vlak bij de weg naar Pahrump en via die weg kun je makkelijk naar Red Rock Canyon rijden. Mijn wandelschoenen en rugzak liggen al in de auto, dus ik kan meteen die kant op. De gps gaat aan om te kijken of er onderweg nog caches liggen. Ik had thuis al eens uitgezocht dat de oudste cache van Las Vegas, de GC123 Vegas New Year 2K1 Stash, vanuit Red Rock Canyon bereikbaar is, dus dat wordt het doel van vandaag. De cache is gelegd op 1 januari 2001, wat in cache-taal betekent dat hij hoogbejaard is.

Onderweg stop ik een paar keer om een stukje tussen de cactussen te gaan lopen om wat caches te pakken. Het is steeds maar een paar honderd meter, dus dat geldt niet als een hike. Maar hikes zijn er genoeg in Red Rock, dus dat komt vast wel goed.

In het park rij je een loop van zo'n 13 mijl en onderweg zijn verschillende stops waar hikes beginnen. Bij de korte hikes staan veel auto's geparkeerd, maar ik ben op zoek naar een langere tocht. Onderweg zie ik wel een plekje waar ik de auto op de foto kan zetten. Dat had ik nog niet gedaan en nu is hij nog schoon. Het is trouwens een Jeep Compass geworden. Ik kon kiezen uit 4 Jeeps, alleen de kleur was anders.

Bij mijl 8 kom ik bij de trailhead van de hike naar de Icebox Canyon. De eerste kilometer gaat door de volle zon maar daarna kom je in een canyon waar de zon vrijwel niet komt. Bovendien loopt er geen pad door de canyon. Alleen een wash vol met rotsblokken waar je overheen moet. Zoiets als dit dus.

(geen) pad naar de Icebox Canyon

in de canyon

in de canyon

Na een paar uur ben ik terug bij de auto. Het is al half vier en ik heb nog een cache te vinden. Ik rij naar het startpunt van de trail die ik voor een groot deel kan volgen. De cache ligt op ruim een kilometer van de auto, maar alleen de laatste 200 meter moet ik tussen de cactussen door. En hier was het allemaal om te doen.

GC123

Op de terugweg stop ik bij een afhaalchinees en onder het genot van een orange chicken kijk ik naar game 6 van de World Series. 10-0 voor Kansas City. Op naar game 7!

Hotel: Silver Sevens Hotel en Casino
aantal caches: 5

Dag 2: boodschappen en Zarkana

Om 01:45 uur gaat de telefoon. De front desk laat weten dat mijn koffer er is en dat ze er goed op zullen passen als ik nog even wil slapen. Ik bedank de beste man voor zijn telefoontje en ga gerustgesteld weer slapen. Dat lukt tot een uur of vijf, wat best goed is voor een eerste nacht in Amerika.

Vandaag is het enige plan om wat boodschappen te doen. En verder kijk ik wel waar ik zin in heb. Tegen half acht ga ik op pad. Eerste missie ... een geocache vinden. Volgens de gps ligt er eentje op de parkeerplaats van het hotel, dus de eerste cache van de vakantie is snel binnen. Tijd voor ontbijt! Er zit een IHOP (International House of Pancakes) vlak bij de Walmart waar ik boodschappen wil doen. Komt dat even goed uit!

Na voldoende water en ice-tea voor de komende dagen ingeslagen te hebben, en nog een paar geocaches gevonden te hebben, rij ik richting de Strip. Ik moet mijn kaartje voor Zarkana ophalen bij het Aria hotel. Het kaartje voor deze Cirque du Soleil show heb ik bij elkaar gespeeld met het MyVegas spel op Facebook, dus het is gratis.

Ik zet de auto in de parkeergarage van de Bellagio, want ik wil eerst het atrium van dit hotel bekijken. Hieronder zie je waarom.

In de middag bekijk ik nog een paar casino's, doe wat boodschappen en haal sushi bij de Whole Foods supermarkt voor het eten. Zarkana begint om 7 uur, dus ik ga rond 6 uur weer richting de Strip. Het is een leuke show, veel acrobatische toeren, dus precies wat je mag verwachten van een Cirque show.

Ik ben om 9 uur terug in het hotel en ga nog wat tv kijken. Geen idee wat, want mijn ogen vielen al snel dicht.

Hotel: Silver Sevens Hotel & Casino
Aantal geocaches: 5

Dag 1: een lange dag.

Om half zes gaat de wekker. Half zes wintertijd, dus ik heb een uurtje langer kunnen slapen. Zo voelt het overigens niet, maar ik duik snel onder de douche om wakker te worden. Ik heb even tijd nodig om op gang te komen, maar ik sta netjes om kwart voor zeven bij het shuttlebusje. Op Schiphol gaat alles zoals gebruikelijk, alleen deze keer moet bij de security check niet alleen de laptop uit de tas, maar ook alle andere apparatuur en alle kabels. Oftewel, rugzak op de kop in een bak en aan de andere kant van de scanner alles weer inpakken. Ik was meteen blij dat ik de tablet, met kabel, vanmorgen nog in de auto heb gelegd.

De vlucht naar Chicago verloopt zonder noemenswaardige gebeurtenissen. En dat is dan meteen het enige positieve aan zo'n vlucht. Als ik uit het vliegtuig loop, heb ik nog krap anderhalf uur voor de volgende vlucht vertrekt. Nu moet dus alles meezitten, anders ga ik dat niet halen. Immigration ben ik ruim binnen de vijf minuten door. Omdat ik al vaker op deze ESTA heb gevlogen, mag ik door de electronische poortjes. Even een paar vragen voor customs invullen (ter vervanging van het blauwe formulier dat ik in het vliegtuig moest invullen), vingers op een plaatje voor de nodige afdrukken en niet lachen in de camera. Het apparaat spuugt een bonnetje uit (weer dat blauwe formulier) en dan nog de bekende stempel halen bij een nog net niet weggesaneerde ambtenaar. Koffer van de band halen, door de douane heen, koffer weer inleveren en met het treintje naar terminal 1 en het volgende obstakel. De security check. Ik zit nog ruim binnen de tijd, maar de check is hier altijd net iets strenger dan op Schiphol, dus ik bereid me al voor op een lange rij en het voor de derde keer in twee dagen inpakken van de rugzak. Ik mag met mijn 'premier access' (frequent flyer voordeel) naar een aparte rij, waar hooguit 30 mensen in staan. En omdat ik een 'TSA pre' aanduiding op mijn boarding pass heb staan (geen idee hoe ik daar aan kom), mag ik door naar een rij waar maar twee mensen voor me staan. Van een controle is hier nauwelijks sprake. Rugzak door de scanner, ik door een andere scanner, een 'enjoy your flight' en klaar. Niks laptop uit de tas, niks andere apparaten uit de tas, niks schoenen uit. Ik heb nog bijna drie kwartier voor de volgende vlucht vertrekt.

Ook de vlucht naar Las Vegas verloopt soepel. Het was de hele weg onbewolkt en ik heb dan ook ruim drie uur uit het raampje zitten kijken. Als ambtenaar heb ik daar anders nooit tijd voor ...

Na de landing snel de tas halen, dan ben ik ook snel bij de autoverhuur. Dacht ik. De tas verscheen niet  op de band en na het derde rondje om de band lopen kreeg ik door dat dat vegeefse moeite was. Dus toch maar naar het kantoortje om uit te vissen waar de tas gestrand was. Ik had hem in Chicago nog in handen gehad en netjes afgeleverd op het daarvoor bestemde punt. Maar daarna is het mis gegaan. Na wat zoekwerk blijkt de tas nog in Chicago te staan. Hij kan tegen 11 uur vanavond in Las Vegas zijn en zal dan door United afgeleverd worden bij het hotel. Het is inmiddels 10 uur en ik heb al twee mailtjes gehad dat ze nog steeds bezig zijn om de tas te lokaliseren. Ik ga eerst maar even slapen ....

Hieronder een paar foto's van de vlucht naar Las Vegas.

In juni stond ik er nog bovenop. Pike's Peak in Colorado.

Rocky Mountains

Lake Mead

Bijna geland.

Dag 0: inpakken en naar Schiphol.

Vanmorgen 9 uur ... ik moet nog twee wassen draaien, een stapel kleren strijken, mijn tas pakken en alle electronica verzamelen en in de rugzak zien te krijgen. De laptop gaat mee want die heb ik nodig om de geocaches op de gps te krijgen. En de weblog typt er zo lekker op weg. De tablet is handig voor de mail, maar is nog een twijfelgeval. De telefoon, de fotocamera en het kleine cameraatje, want die past dan weer handig in mijn broekzak. De wandel gps en natuurlijk ook de tomtom, want kaartlezen en autorijden tegelijk lukt niet zo goed. En werkelijk ieder apparaat heeft een andere accu, acculader, acculaderkabel en acculaderkabelstekker. Daar moet ik toch eens op gaan letten als ik iets nieuws aanschaf ...

Vanmiddag 4 uur ... wassen gedraaid, strijk weggewerkt, vuilnis in de container, tas gepakt, rugzak puilt uit, inclusief tablet, maar die beslissing kan ik uitstellen tot Schiphol. Ik stap in de auto en rij naar het Park Plaza hotel in de buurt van Schiphol. De auto blijft hier de komende 18 dagen overdekt staan.

Vanavond 22:30 uur ... weblog bijgewerkt, wekker op de telefoon gezet, hopelijk houdt ie rekening met de overgang naar wintertijd. Anders ben ik heel vroeg wakker. Om 06:45 uur vertrekt de shuttlebus naar Schiphol.

Een nieuwe reis.

Deze blog heb ik niet voor niets vandaag gestart. De eerstvolgende reis staat voor de deur. Op 26 oktober vlieg ik naar Las Vegas. Begin mei had ik een ticket Amsterdam - Las Vegas gekocht, met zowel op de heen- als op de terugreis een overstap in Houston. Inmiddels heb ik een aantal vluchtwijzigingen langs zien komen en nu vlieg ik heen via Chicago en is de terugvlucht 2 uur eerder dan gepland, maar nog wel over Houston.

De auto is weer een midsize SUV van Alamo. De afgelopen jaren heb ik een Hyundai Tucson, een Kia Sorento en twee keer een Chevrolet Captiva gehad. Ik vond ze allemaal prima en het maakt me niet uit wat het nu wordt.

Hieronder staat de voorlopige indeling van de vakantie. De route loopt langs / door de bergen en het is even afwachten of alle wegen begaanbaar zijn. Er kan in deze periode al sneeuw vallen en dat kan weer leiden tot afgesloten wegen. De verwachting, voor zover ik nu al kan zien, is goed, maar dat kan verderop in de reis natuurlijk veranderen. Mocht dat het geval zijn, dan kan ik altijd nog kiezen voor een meer zuidelijke route. In Arizona is het ook mooi.

De route zoals nu gepland, per dag:

 1  Schiphol - Las Vegas
 2  Las Vegas
 3  Las Vegas
 4  Las Vegas
 5  Las Vegas - Panamint Spring (Death Valley)
 6  Panamint Springs - Lake Isabella
 7  Lake Isabella - Three River (Sequoia, Kings Canyon)
 8  Three Rivers - Fish Camp
 9  Fish Camp - Jamestown (Yosemite)
10 Jamestown
11 Jamestown - South Lake Tahoe (Calaveras)
12 South Lake Tahoe
13 South Lake Tahoe - Tonopah
14 Tonopah - Rachel
15 Rachel - Las Vegas
16 Las Vegas
17 Las Vegas
18 Las Vegas
19 Las Vegas - Schiphol

Een frisse start.

Ik ga wel eens met vakantie naar Amerika. In 2012 heb ik van één van mijn vakanties dit blog bijgehouden. Toen ik dat een paar weken geleden weer eens bekeek, vond ik het eigenlijk best leuk om terug te lezen.
Daarom start ik nu deze blog, met het goede voornemen om vaker verslag te doen van mijn reizen in Amerika.